Η Ζωή Παρασίδη, άφησε πίσω της την ξερή και τον μουντζούρη, και έγινε για μια βραδιά λαίδη παρακολουθώντας το Διασυλλογικό Πρωτάθλημα Μπριτζ.
Ανάμεσα στα 180 τραπέζια και στα κάτι παραπάνω από 700 άτομα που γεμίζουν τις καρέκλες, μόνο ο ήχος του φυλλομετρήματος και κάποιο ήπιο βήξιμο διαταράσσουν την ησυχία που επικρατεί. Την περασμένη Παρασκευή το κλειστό γήπεδο ξιφασκίας, στις εγκαταστάσεις του παλαιού διεθνούς αεροδρομίου του Ελληνικού, φιλοξενείται ένα πρωτάθλημα διαφορετικό. Ένα πρωτάθλημα που δεν κερδίζεται με γυμνασμένους τετρακέφαλους, ούτε προβλέπει βάθρο για τους νικητές.
Ένα γυνακείο καρέ έχει ήδη βρει τη θέση του πάνω από την πράσινη τσόχα, ενώ τα τσιγαρόχαρτα καίνε ακόμη στον προαύλιο χώρο. Η τράπουλα μοιράζεται ισάξια και η μία από αυτές ξεφυλλίζει ένα φυλλάδιο για τα 50 χρόνια της ΕΟΜ, σταματώντας στη σελίδα με την ιστορία της. Δύο νεαροί με προσπερνούν ενώ περιεργάζομαι μια ανυπόμονη παρέα με μαύρα φούτερ που στο μέρος της καρδιάς έχουν κεντημένο το σήμα του, εκ Δράμας ορμώμενου, μπριτζ κλαμπ «ΓΑΛΑΞΙΑΣ».
Πηγή: Ζωή Παρασίδη (www.m.popaganda.gr)
